Şifreleme Vakfı'nın Yükselişi ve Düşüşü: Daha İyi Bir Sektör Yapısını Keşfetmek

Şifreleme fonları, blok zinciri ağlarının gelişimini teşvik eden önemli bir güçtü. Ancak, günümüzde bu fonlar sektörün gelişiminde ana engeller haline geldi. Merkeziyetsizleşme sürecinde, şifreleme fonlarının yarattığı sürtüşme, sağladıkları katkılardan çok daha fazladır.

Amerikan Kongresi'nin yeni düzenleyici çerçevesinin ortaya çıkmasıyla birlikte, şifreleme sektörü nadir bir fırsatla karşılaştı: şifreleme vakfı modelinden ve onun getirdiği çeşitli sorunlardan vazgeçerek, sorumlulukların ve yetkilerin net bir şekilde belirlendiği, ölçeklenebilir bir mekanizma ile ekosistemi yeniden yapılandırmak.

Bu makale öncelikle şifreleme vakfı modelinin kökenlerini ve kusurlarını analiz edecek, ardından geleneksel geliştirme şirketlerinin şifreleme vakfı yapısının yerini nasıl alabileceğini, gelişen düzenleyici çerçeveye uyum sağlamak için tartışacaktır. Makale, şirket yapısının sermaye tahsisi, yetenek çekme ve piyasa yanıtı konusundaki avantajlarını açıklayacaktır - yalnızca bu yol, yapısal işbirliği, ölçek büyümesi ve maddi etki sağlamak için gerçekleştirilebilir.

Teknoloji devlerine, finans oligarklarına ve hükümet sistemlerine meydan okumaya adanmış bir endüstri, nasıl ki özgecilik, hayırsever fonlar veya belirsiz bir misyona dayanabilir? Ölçek ekonomileri teşvik mekanizmalarından kaynaklanır. Şifreleme endüstrisi taahhütlerini yerine getirmek istiyorsa, artık geçerliliğini yitirmiş yapısal kısıtlamalardan kurtulmalıdır.

Şifreleme Vakfı'nın Tarihi Görevi ve Sınırlamaları

Şifreleme endüstrisi başlangıçta şifreleme vakfı modelini seçti, bu da erken dönem kurucularının merkeziyetsiz ideallerinden kaynaklanıyordu: kar amacı gütmeyen şifreleme vakfı, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak hareket etmeyi, belirteçleri elinde tutarak ve ekosistem gelişimini destekleyerek ticari çıkarların müdahalesinden kaçınmayı amaçlıyordu. Teorik olarak, bu model güvenilir tarafsızlık ve uzun vadeli kamu değerini en iyi şekilde gerçekleştirebilir. Objektif olarak, tüm şifreleme vakıflarının başarısız olmadığı söylenebilir; örneğin, Ethereum şifreleme vakfı, desteklediği ağ gelişimini teşvik etti ve üyeleri sıkı kısıtlamalar altında oldukça değerli öncü çalışmalar gerçekleştirdi.

Ancak, zamanla, düzenleyici dinamiklerin ve piyasa rekabetinin artması, şifreleme fonları modelinin amacından sapmasına neden oldu:

1. SEC davranış testi zorluğu. "Geliştirme davranışına dayalı merkeziyetsiz test" durumu karmaşıklaştırıyor - kurucuları kendi ağlarına katılımı terk etmeye, belirsizleştirmeye veya kaçınmaya zorluyor.
2. Rekabet baskısı altındaki kestirme düşüncesi. Proje sahipleri, şifreleme vakfını merkeziyetsizliği hızlı bir şekilde gerçekleştirmek için bir araç olarak görüyor.
3. Düzenleyici kaçış yolu. Şifreleme fonu, sorumlulukların devredildiği "bağımsız varlık" haline geldi ve aslında menkul kıymet düzenlemesinden kaçmanın dolaylı bir stratejisi oldu.

Bu düzenlemenin hukuki çatışma dönemlerinde bir mantığı olsa da, yapısal eksiklikleri göz ardı edilemez hale gelmiştir:

1. Teşvik işbirliği eksikliği: Tutarlı bir menfaat koordinasyon mekanizması yok
2. Büyüme optimizasyonu gerçekleştirilemiyor: Yapısal olarak ölçek genişletme ve optimizasyon gerçekleştirilemiyor.
3. Kontrol yetkisi pekiştirme: Nihayetinde yeni bir merkezi kontrol oluşturma

Kongre önerisinin kontrol temelli olgun çerçeveye doğru ilerlemesiyle, şifreleme fonlarının ayrışma yanılsaması artık gerekli değil. Bu çerçeve, kurucuların kontrolü devretmelerini teşvik ederken, inşaya katılmayı bırakmalarını gerektirmiyor ve davranış testi çerçevesinden daha net ( ve kötüye kullanılmaması daha zor olan merkeziyetsiz inşa standartları sunuyor.

Bu baskının ortadan kalkmasının ardından, sektör nihayet geçici çözümleri bir kenara bırakabilir ve uzun vadeli sürdürülebilir bir mimariye geçebilir. Şifreleme vakfı, tarihsel misyonunu yerine getirmiştir, ancak bir sonraki aşama için en iyi araç değildir.

Şifreleme Vakfı Teşviklerinin Efsanesi

Destekçiler, şifreleme vakfının, hissedar müdahaleleri olmadığı için token sahiplerinin çıkarlarını daha iyi koordine edebileceğini ve ağ değerini maksimize etmeye odaklandığını iddia ediyor.

Ancak bu teori, organizasyonun gerçek operasyon mantığını göz ardı ediyor: Şirketlerin hisse senedi teşviklerini ortadan kaldırmak, çıkar uyumsuzluğu sorununu çözmemekte, aksine bunu kurumsallaştırmaktadır. Kar elde etme motivasyonunun eksikliği, şifreleme vakıflarının net bir geri bildirim mekanizmasına, doğrudan hesap verme sorumluluğuna ve piyasa zorunlu kısıtlamalarına sahip olmamasına neden olmaktadır. Şifreleme vakıflarının fonları aslında bir sığınma modeli: Token'lar tahsis edilip fiat paraya dönüştürüldükten sonra, harcama ile sonuçlar arasında net bir bağlantı mekanizması yoktur.

Başkalarının fonları düşük hesap verebilirlik ortamında yönetildiğinde, fayda optimizasyonu sağlamak neredeyse imkansızdır.

Buna karşılık, kurumsal mimaride yerleşik bir hesap verebilirlik mekanizması vardır: Şirket, piyasa kurallarına tabidir. Kar elde etmek amacıyla sermaye tahsis edilir; finansal göstergeler ) gelir, kâr marjı, yatırım getirisi ( başarıyı nesnel olarak ölçer. Yönetim hedeflere ulaşamadığında, hissedarlar değerlendirme yapabilir ve baskı uygulayabilir.

Kripto fonları genellikle süresiz zarar eden işletmeler olarak belirlenmektedir ve bunun sonuçları yoktur. Blockchain ağlarının açık ve izin gerektirmeyen yapısı ve genellikle net bir ekonomik modelin olmaması nedeniyle, kripto fonlarının çabalarını ve harcamalarını değer yakalamaya yansıtmak neredeyse imkansızdır. Bu nedenle, kripto fonları zor kararlar vermek zorunda olan piyasa gerçeklerinden kopuk hale gelmektedir.

Kripto fon çalışanlarının ağın uzun vadeli başarısıyla uyumlu kalmalarını sağlamak daha zordur: teşvikleri kurumsal çalışanlardan daha zayıftır, çünkü ödüller sadece token ve nakit kombinasyonudur ), kripto fonu tarafından satılan tokenlerden (, kurumsal çalışanların token + nakit ), hisse senedi finansmanından ( + hisse kombinasyonundan elde ettikleri gibi değildir. Bu, kripto fon çalışanlarının token fiyatlarının aşırı dalgalanmalarına tabi olduğu ve yalnızca kısa vadeli teşviklere sahip olduğu anlamına gelir; oysa kurumsal çalışanlar istikrarlı uzun vadeli teşviklerden yararlanır. Bu açığı kapatmak zordur. Başarılı şirketler, büyüme yoluyla sürekli olarak çalışan refahını artırabilirken, başarılı kripto fonları bunu yapamaz. Bu, iş birliğini sürdürmeyi zorlaştırır, kripto fon çalışanları dış fırsatlar arayışına girebilir ve çıkar çatışması risklerini doğurur.

Şifreleme Vakfının Hukuki ve Ekonomik Kısıtlamaları

Şifreleme fonları yalnızca teşvik çarpıklığına sahip olmakla kalmaz, aynı zamanda hukuki ve ekonomik düzeyde yetenek sınırlamalarıyla da karşı karşıyadır.

Çoğu şifreleme fonksiyonunun yasal olarak yan ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yetkisi yoktur, bu tür girişimlerin ağa önemli faydalar sağlayabileceği durumlarda bile. Örneğin, neredeyse tüm şifreleme fonksiyonlarının, ağa büyük miktarda işlem hacmi yaratabilecek ve böylece token sahiplerine değer kazandırabilecek tüketiciye yönelik kar amacı güden işlevleri işletmeleri yasaklanmıştır.

Şifreleme fonlarının karşılaştığı ekonomik gerçeklik de stratejik kararları çarpıtmaktadır: tüm çabaların maliyetini üstlenirken, gelir ) varsa eğer ( geniş bir şekilde dağılmaktadır. Bu çarpıtmaya ek olarak piyasa geri bildirimlerinin eksikliği, kaynak tahsisi verimliliğini düşürmekte, ister çalışan maaşları, ister uzun vadeli yüksek riskli projeler, isterse kısa vadeli yüzeysel yarar projeleri olsun.

Bu başarı yolu değil. Gelişen ağ, çeşitlendirilmiş ürün hizmet ekosistemine ) ara yazılım, uyum hizmetleri, geliştirici araçları vb. ( bağlıdır ve pazar kısıtlamalarıyla karşılaşan şirketler bu arzı sunma konusunda daha yetkinler. Ethereum Şifreleme Vakfı önemli başarılar elde etse de, kârlı ConsenSys tarafından inşa edilen ürün hizmetleri olmadan Ethereum ekosistemi bugünkü refahına nasıl ulaşabilirdi?

Şifreleme fonlarının değer yaratma alanı daha da daralabilir. Önerilen piyasa yapısı yasası ) mantıklıdır ( tokenlerin merkezi organizasyonlara göre ekonomik bağımsızlığına odaklanmakta, değerin ağın programatik işlevlerinden kaynaklanması gerektiğini talep etmektedir ) ETH'nin EIP-1559 mekanizması aracılığıyla değer yakalaması gibi (. Bu, hem şirketlerin hem de şifreleme fonlarının, token değerini desteklemek için zincir dışı kâr faaliyetlerinden yararlanamayacakları anlamına geliyor; örneğin, FTX bir zamanlar borsa kârıyla FTT'yi geri alıp yok ederek token fiyatını yükseltmişti. Bu tür merkezi değer sabitleme mekanizmaları güvene bağlılık doğurur ) bu da menkul kıymet özelliklerinin bir işareti: FTX'in çöküşü FTT fiyatının çökmesine neden oldu ( bu nedenle yasak makuldür; ancak aynı zamanda piyasa hesap verebilirliğine dayalı potansiyel yolları da keser ) yani zincir dışı işlerden elde edilen geliri değer kısıtlaması sağlamak için kullanma (.

Şifreleme fonu işletme verimliliğini düşürüyor

Hukuki ve ekonomik kısıtlamaların yanı sıra, şifreleme vakfı da önemli bir operasyonel verimlilik kaybına neden olmuştur. Şifreleme vakfı yapısını deneyimleyen herhangi bir kurucu, bunun bedelini çok iyi bilmektedir: formalizasyon ) gereksinimlerini karşılamak için sıklıkla gösterim niteliğinde olan ( ayrımını sağlamak adına, verimli bir şekilde iş birliği yapan ekiplerin dağılması gerekmektedir. Protokol geliştirmeye odaklanan mühendislerin, iş geliştirme ve pazarlama ekipleriyle her gün iş birliği yapmaları gerekiyordu. Ancak şifreleme vakfı yapısında, bu işlevler zorunlu olarak ayrılmıştır.

Bu mimari zorluklarla başa çıkarken, girişimciler sıklıkla absürt bir ikilemde kalırlar:

• Şifreleme fonu çalışanları ve şirket çalışanları aynı odada bir arada bulunabilir mi, örneğin aynı Slack kanalında?
• İki organizasyon gelişim yol haritasını paylaşabilir mi?
• Çalışanlar aynı fiziksel toplantıya katılabilir mi?

Aslında, bu sorunlar merkezsizlik ile ilgili değildir, ancak gerçek kayıplara yol açar: işlevsel bağımlılıklar arasındaki yapay engeller gelişim sürecini yavaşlatmış, iş birliği verimliliğini engellemiş ve nihayetinde tüm katılımcıların ürün kalitesinin düşmesi sonucunda acı çekmesine neden olmuştur.

Şifreleme Fonu Tekelleşmiş Kapı Bekçisi Haline Geldi

Şifreleme fonksiyonlarının gerçek işlevi, başlangıçtaki konumundan ciddi şekilde sapmıştır. Sayısız örnek, şifreleme fonksiyonlarının artık merkeziyetsiz gelişimi teşvik etmeye odaklanmadığını, aksine giderek artan kontrol yetkileriyle donatıldığını göstermektedir - hazine anahtarlarının, kritik operasyonel işlevlerin ve ağ yükseltme yetkilerinin kontrolünü elinde tutan merkezi bir varlık haline dönüşmüştür. Çoğu durumda, şifreleme fonksiyonları token sahiplerine karşı anlamlı bir hesap verebilirlikten yoksundur; token yönetimi, şifreleme fonksiyonunun yöneticilerini değiştirebilse bile, sadece şirket yönetim kurulunun vekalet sorununu kopyalamaktan ibaret olup, ayrıca geri alma araçları da daha kıttır.

Sorun daha çok şurada: Çoğu şifreleme vakfının kurulması 500,000 dolardan fazla bir maliyet gerektiriyor ve aylarca sürüyor, avukatlar ve muhasebeci ekiplerinin uzun süreçleri ile birlikte. Bu sadece yeniliği geciktirmekle kalmıyor, aynı zamanda girişimciler için maliyet engelleri oluşturuyor. Durum o kadar kötüleşti ki, artık yabancı şifreleme vakfı yapıları kurma deneyimine sahip avukatları bulmak giderek daha zor hale geldi, çünkü birçok avukat mesleğini bırakmış durumda - şimdi sadece birkaç düzine kripto para şifreleme vakfında profesyonel yönetim kurulu üyeleri olarak ücret alıyorlar.

Özetle, birçok proje mevcut çıkar gruplarının "gölge yönetimi"ne düştü: token'lar yalnızca ağın nominal mülkiyetini simgeliyor, ancak gerçek yöneticiler şifreleme vakfı ve onun istihdam ettiği yöneticiler. Bu yapı, yeni ortaya çıkan piyasa yapısı yasalarıyla giderek daha fazla çelişiyor; yani yasalar, zincir üzerindeki hesap verebilirlik sistemlerini teşvik ediyor ) kontrol gücünü ortadan kaldırmaya (, yalnızca kontrol gücünü dağıtan zincir dışı şeffaf olmayan yapılar ) tüketiciler için güvene olan bağımlılığın ortadan kaldırılması, gizli bağımlılıktan çok daha üstün. Zorunlu açıklama yükümlülükleri mevcut yönetimin şeffaflığını artıracak ve projeleri kontrol gücünü kaldırmaya zorlayacak, sorumluluğu belirsiz azınlığa devretmek yerine.

Daha İyi Çözüm: Şirket Yapısı

Kurucuların ağa sürekli katkılarını bırakmaları veya gizlemeleri gerekmeden, sadece kimsenin ağı kontrol etmediğini sağlamaları durumunda, şifreleme vakfının var olma gerekliliği ortadan kalkacaktır. Bu, daha iyi bir mimarinin önünü açmaktadır - bu mimari hem uzun vadeli gelişimi destekleyebilir, hem de tüm katılımcıların teşviklerini koordine edebilir, hem de yasal gereklilikleri karşılayabilir.

Bu yeni paradigmada, geleneksel geliştirme şirketleri (, kavramdan gerçeğe ağ inşa eden işletmeler ), ağın sürekli inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağlamaktadır. Şifreleme vakfından farklı olarak, şirketler şunları yapabilir:

• Verimli Sermaye Konfigürasyonu
• Üst düzey yetenekleri çekmek için tokenlerin ötesinde teşvikler sunarak
• Piyasa güçlerine yanıt vermek için iş geri bildirim döngüsünü kullanma

Şirket yapısı, büyüme ve somut etki için doğuştan uygun olup, hayırsever fonlara veya belirsiz misyonlara bağımlı değildir.

Ancak, şirket ile teşviklerin uyumuna dair endişeler yersiz değil: Şirket sürekli faaliyet gösterdiğinde, ağın değer artışının hem token hem de şirket hisselerini aynı anda faydalandırma olasılığı, gerçekten de gerçek karmaşıklıkları gündeme getiriyor. Token sahipleri, belirli bir şirketin ağ güncelleme planları tasarlama veya belirli ayrıcalıkları ve izinleri saklama olasılığından dolayı hisselerinin token değerinden öncelikli olarak faydalanabileceğinden makul bir şekilde endişe duymaktadır.

Önerilen piyasa yapısı yasası, merkeziyetsiz yasal inşası ve kontrol mekanizması ile bu endişelere güvence sağlamaktadır. Ancak, teşvik işbirliğinin sağlanması hala sürekli bir ihtiyaçtır - özellikle projelerin uzun vadeli işletilmesi, başlangıç token teşviklerinin tükenmesine yol açtığında. Şirketler ile token sahipleri arasındaki resmi yükümlülük eksikliğinden kaynaklanan teşvik işbirliği endişeleri de devam edecektir: mevzuat, token sahipleri için yasal bir güvenilirlik yükümlülüğü yaratmamış veya izin vermemiştir; ayrıca token sahiplerine şirketin sürekli çabalarına karşı uygulanabilir haklar tanımamıştır.

Ancak bu endişeler giderilebilir ve şifreleme fonu modelinin devamı için makul bir neden oluşturmaz. Bu endişeler, tokenlerin hisse senedi özellikleriyle doldurulmasını da talep etmez - yani geliştiricilerin sürekli çabalarının yasal talep hakkı - aksi takdirde bunlar, sıradan menkul kıymetlerden ayıran düzenleyici temeli sarsar. Aksine, bu endişeler, araçlara olan ihtiyacı vurgulamaktadır: sözleşme ve programlama yöntemleriyle sürekli olarak teşviklerin koordine edilmesine ihtiyaç vardır ve bu, icra etkinliği ve maddi etkiyi azaltmadan yapılmalıdır.

Mevcut Araçların Şifreleme Alanındaki Yeni Uygulamaları

Rahatlatıcı olan, teşvik edici işbirliği araçlarının halihazırda mevcut olmasıdır. Bu araçların şifreleme sektöründe yaygınlaşmamasının tek nedeni ise: SEC eylem testi çerçevesinde bu araçların kullanılması daha sıkı bir incelemeyi tetikleyecektir.

Ancak piyasa yapısı yasası önerisine dayanan kontrol çerçevesi ile aşağıdaki olgun araçların etkinliği tam olarak serbest bırakılacaktır:

( Kamu Şirketi )PBC ### yapı

Geliştirme şirketleri kar amacı gütmeyen bir şirkete kaydolabilir veya dönüşebilir.